Urodził się 4 lutego 1746r. w Mereszowszczyźnie na Polesiu. Jako czwarte dziecko Ludwika i Tekli Kościuszków nie miał zbyt wielkich szans na odziedziczenie ojcowizny, która miała przypaść jego starszemu bratu - Józefowi. Dla Tadeusza pozostawała jednak otwarta droga do kariery wojskowej. Dlatego też, ukończywszy kolegium w Lubieszowie, w roku 1766 wstąpił Kościuszko do nowoutworzonej przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego kształcącej kadry oficerskie Szkoły Rycerskiej.

Mimo, że ubogi i bez koneksji rodzinnych, młody kadet szybko zwrócił na siebie uwagę swoich przełożonych awansując do stopnia chorążego. Uczestnicząc w specjalnym kursie inżynierskim zorganizowanym dla najlepszych słuchaczy otrzymał patent kapitana. Wówczas to wyjechał do Francji, pragnąc dalej kształcić się w najlepszych paryskich szkołach wojskowych. Mimo braku pieniędzy na podjęcie regularnych studiów młody Kościuszko radził sobie chodząc na publiczne i prywatne wykłady profesorów, kupował skrypty i teoretyczne podręczniki oraz studiował w praktyce podparyskie twierdze obronne.  Pięć lat pobytu za granicą dało młodzieńcowi szerokie perspektywy i zrozumienie dla potrzeby zmian oraz reform niezbędnych w Polsce. Jednak jego powrót do kraju w roku 1774 okazał się wielkim rozczarowaniem. Polska znajdowała się od dwóch lat pod rozbiorem rosyjsko-prusko-austriackim, któremu nie mogła przeciwstawić się zredukowana do 10.000 żołnierzy armia polska. Nie było więc w niej miejsca również dla młodego Kościuszki. Nie znalazł także miejsca w rodzinnym domu, gdzie nieudolnie gospodarzył po śmierci rodziców starszy brat. Gdy na dokładkę spotkał go zawód miłosny, ojciec jego ukochanej Ludwiki Sosnkowskiej nie chciał bowiem zgodzić się na ubogiego zięcia, Tadeusz postanowił po raz kolejny opuścić kraj.

Jako że posiadał wykształcenie inżynieryjne został przez amerykański Kongres awansowany do stopnia pułkownika i otrzymał rozkaz umocnienia Fortu Ticonderoga. Wywiązawszy się ze swojego zadania zajął się budowaniem w pobliżu Saratogi nad rzeką Hudson fortyfikacji, które zatrzymały ostatecznie armię brytyjską. Tam też 17 października 1777r. podpisano jej kapitulację.Za szczególne męstwo pod Saratogą Tadeusz Kościuszko otrzymał amerykańskie obywatelstwo oraz stopień generała brygady.

  W 1791r. sytuacja zmieniła się, kiedy to Sejm Czteroletni (1788 - 1791) wprowadził zmierzające do poprawy stanu wewnętrznego państwa reformy wojskowe, skarbowe i władzy wykonawczej.

3 maja 1791r. została uchwalona nowa Konstytucja, na mocy której Polska stała się monarchią konstytucyjną. Powołana Komisja Wojskowa zaczęła rozbudowywać armię, w której brakowało jednak oficerów. Otwarło to przed Kościuszką szansę na karierę wojskową w Rzeczypospolitej. Dwa lata wcześniej, 12 października 1789r. otrzymał podpisaną przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego nominację na generała majora wojsk konnych.

W kraju jednak doszło do rozłamu. Część szlachty, rozumiejąc pobudki króla i sejmu stanęła po ich stronie, część zaś zawiązała sprzymierzając się z Rosją i carycą Katarzyną II konfederację targowicką, która w efekcie doprowadziła w roku 1792 do II rozbioru Polski. Polscy patrioci postanowili się jednak nie poddawać - rozpoczęli działalność spiskową mającą na celu wywołanie powstania, dzięki któremu kraj uwolniłby się spod obcego zaboru.

Powstanie Kościuszkowskie (tak zostało nazwane później od nazwiska głównego przywódcy) wybuchło 24 marca 1794r.  Do jednej z największych oraz najważniejszych bitew tego okresu doszło pod Racławicami, gdzie Kościuszko zaatakował oraz rozbił oddziały generała Tomasowa. Męstwem wykazali się wówczas polscy kosynierzy, wojsko chłopskie, których elementem uzbrojenia była osadzona na sztorc kosa. Na wieść o owym zwycięstwie wybuchło także powstanie pod wodzą Jana Kilińskiego w Warszawie, a kilka dni późnej na Litwie. W obliczu potężnych armii zaborców zryw polskich patriotów miał nikłe szanse powodzenia.

W październiku 1794r. pod Maciejowicami wojska Tadeusza Kościuszki poniosły klęskę w starciu z rosyjską armią generała Aleksandra Suworowa. Kościuszko dostał się do niewoli, powstanie zaś powoli dogorywając upadło ostatecznie 9 listopada. Rok później - w 1795r. nastąpił ostatni - III rozbiór Polski, po którym nasz kraj na dobre zniknął z mapy Europy.

Tadeusz Kościuszko zmarł na emigracji w Szwajcarii w roku 1817. Po jego śmierci rodacy sprowadzili prochy bohatera oraz pochowali je w Katedrze na Wawelu w Krakowie, gdzie spoczywają królowie i najwybitniejsi Polacy. Zaczęto obmyślać sposoby uczczenia pamięci Tadeusza Kościuszki. Trwały długie narady, zanim wybrano formę pomnika. Widok dwóch wcześniejszych krakowskich kopców - mogił Krakusa i Wandy, podsunął myśl postawienia tego typu pomnika.

Na miejsce sypania kopca wybrano wzgórze błogosławionej Bronisławy. Wzgórze to było największym wzniesieniem wokół miasta. Do sypania mogiły zaproszono wszystkich obywateli, dla których czyn ten był przejawem patriotyzmu. 15 października 1820r. wbito 30 metrowy maszt jodłowy, który miał wytyczać środek koła oraz pomagać w orientacji wysokości kopca. Kopiec rozpoczęto sypać dzień później. Odczytano akt erekcyjny, który następnie zasypano. Wszyscy z wielkim entuzjazmem pracowali przy mogile Kościuszki: kobiety, żołnierze, duchowni oraz zwykli mieszkańcy. Nadzór nad pracami powierzono Komitetowi Budowy Pomnika Tadeusza Kościuszki, który powołano 24 listopada 1820 r.Kopiec Kościuszki liczy 34 m wysokości, średnica podstawy wynosi 80 m. Wewnątrz umieszczono ziemię zebraną z pól bitewnych Racławic, Maciejowic, Dubienki, a także z Ameryki Północnej, gdzie walczył Kościuszko. 

23 października 1823r. zakończono oficjalnie prace przy budowie Kopca Kościuszki.Na szczycie kopca 16 czerwca 1860r. ułożono ogromny granitowy głaz z wykutym napisem "KOŚCIUSZCE". Z wierzchołka roztacza się piękny widok na Kraków oraz okolice.